Het laatste jaar ben ik bezig met tekenen. Ik neem oude foto’s van Spakenburg als voorbeeld en door goed te kijken probeer ik de essentie van de foto te vangen. Oude foto’s van mijn familie vind ik het leukst omdat ik dan al tekenend in de foto kruip.
Mijn moeder van 83 is eigenlijk nog de enige aan wie ik vragen kan stellen over al die verre voorouders. Zo komen veel bijzondere verhalen los over een ver verleden dat toch maar twee á drie generaties van mij verwijderd is.
Als ik gewoon teken, zonder al te veel na te denken, kom ik al snel uit bij wat ik mijn eigen stijl durf te noemen. Het levert altijd een vervreemdend beeld op, portretjes hebben vaak te grote ogen en de lijnen zijn recht en kubistisch.
In andere portretjes zie ik dat de gelaatstrekken bijna karikaturen zijn geworden.
Klik op de tekeningen om ze te vergroten.